Mikstat wzbogacił się o własną tężnię solankową, która stanęła obok nowego ośrodka zdrowia na terenie nowego placu zabaw. Na tę inwestycję samorząd mikstacki pozyskał poprzez „Ostrzeszowską Lokalna Grupę Działania” dotację w wysokości 32 312 zł ze środków UE, których dysponentem był Samorząd Województwa Wielkopolskiego. 

Inwestycję pn. „Tężnia solankowa jako element małej architektury – rozbudowa infrastruktury rekreacyjnej na terenie Ośrodka Zdrowia” wykonała firma MISIURA sp. z o.o. z Konina za 50 782 zł. Dotacja Samorządu Województwa Wielkopolskiego z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz  Rozwoju Obszarów Wiejskich pokryła 63,63 % kosztów.

Przy tężni zamontowano solidne i estetyczne ławki, teren wokół urządzenia wyłożono kostką, a na ogrodzeniu zawieszono instrukcję i regulamin korzystania z tężni solankowej.

Historia tężni solankowych  sięga XIV wieku, a pierwsze konstrukcje, przypominające tężnie, powstawały w północnych Włoszech. W XVII wieku znanym ośrodkiem solowarskim stał się Kołobrzeg, gdzie wybudowano pięć tężni, a każda z nich miała 285 metrów długości.

Tężnia solankowa to drewniana konstrukcja z drzew iglastych i gałęzi (przeważnie tarniny). Wyposażona jest w pompę, transportującą wodę, zwaną solanką, ku górze, skąd spływa zgodnie z zasadami grawitacji. Solanka to woda mineralna, bogata w jony sodowe, sole magnezowe, a także związki jodu i bromu. Gałęzie, w które wyposażona jest tężnia, nie są przypadkowym dodatkiem. Solanka rozbija się o nie i odparowuje w taki sposób, by powietrze wokół przenikały cenne mikroelementy, np. jod, brom, magnez, potas lub żelazo. Dzięki temu wokół tężni tworzy się specyficzny mikroklimat, wspomagający leczenie chorób układu oddechowego oraz odpornościowego. Mikroelementy z powietrza wnikają do organizmu poprzez skórę oraz błony śluzowe układu oddechowego.

Tężnia solankowa ma doskonały wpływ na zdrowie człowieka. Z jej skarbów powinny czerpać osoby, cierpiące na niedobór mikroelementów, a także te, mające osłabiony układ odpornościowy. Pacjenci, borykający się z chorobami autoimmunologicznymi z pewnością docenią działanie solanki. Inhalacje przy tężni solankowej poleca się także wszystkim, cierpiącym na przewlekłe albo nawracające schorzenia dróg oddechowych, np. nieżyt krtani, nosa, stan zapalny zatok przynosowych. Do korzystania z tężni zachęca się również pacjentów z astmą oskrzelową, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc czy zapaleniem oskrzeli. Inhalacje pomagają oczyścić drogi oddechowe, zwłaszcza kiedy powietrze zanieczyszczone jest smogiem.

PK