Wracamy do sprawy wypadku, który zdarzył się 30 czerwca 2019 r. w Komorowie. W sprawie tej, o czym pisaliśmy już wcześniej, zapadł 5 lipca br. wyrok, skazujący sprawczynię wypadku na rok pozbawienia wolności, z zawieszeniem na pięć lat. Na tym jednak nie koniec, bowiem – jak należało przypuszczać – obie strony odwołują się od tego wyroku. Oczywiście każda z zupełnie innych powodów.
Ponieważ sama sprawa, jak też wyrok w tym procesie, budzą wiele kontrowersji, postanowiliśmy przedstawić wszystkie fakty w jak najpełniejszej formie. Tym bardziej że mieliśmy możliwość zajrzenia w akta sprawy. Zapraszamy zatem do zapoznania się z wyrokiem odczytanym przez sędzię Agnieszkę Zając, a także z odwołaniami od wyroku.
Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie II Wydział Karny
(…) Po rozpoznaniu w dniu (tutaj daty poszczególnych rozpraw) sprawy Anny J. (…) oskarżonej o to, że w dniu 30.06.2019 r. w Komorowie, w woj. wielkopolskim, na drodze powiatowej nr P5574, nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki Toyota Corolla i jadąc drogą główną w obszarze zabudowanym w obrębie skrzyżowania z drogą podporządkowaną, nie zachowała należytych środków ostrożności, nie obserwowała należycie sytuacji na drodze, w szczególności sposobu jazdy kierującego motorowerem marki Simson Sebastiana S., jadącego z niewielką prędkością środkiem prawego pasa ruchu, co wskazywało na zamiar skrętu w lewo, nie zachowała należytej odległości od poprzedzającego ją pojazdu, jadąc z nadmierną prędkością wynoszącą od około 70 km/h do około 125 km/h i doprowadziła do uderzenia w skręcający w lewo motorower, na skutek czego Sebastian S. doznał obrażeń ciała (…) (Opis dokładnych poważnych obrażeń postanowiliśmy pominąć z powodów moralnych, bezpośrednią przyczyną śmierci Sebastiana był uraz mózgu – przyp. red.), co spowodowało jego śmierć na miejscu wypadku. tj. o czyn z art. 177 §2 k.k.
1. Oskarżoną Annę J. uznaje za winną czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy czym precyzuje, że oskarżona jechała z nadmierną prędkością wynoszącą 113 km/h, a pokrzywdzony sygnalizował zamiar skrętu w lewo, poprzez włączenie kierunkowskazu (…) i za to – na podstawie art. 177 §2 k.k. wymierza jej karę roku pozbawienia wolności.
2. (…) wykonanie orzeczonej kary roku pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5 lat próby.
3. (…) zobowiązuje oskarżoną w okresie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się wyroku do pisemnego przeproszenia Aldony S., Anity S. i Hieronima S. (najbliżsi ofiary wypadku – przyp. red.).
4. (…) oddaje oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora.
5. (…) wymierza oskarżonej karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej w wysokości 10 złotych.
6. (…) orzeka wobec oskarżonej zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych objętych kategorią: AM, B1, B na okres 2 lat.
7. (…) na poczet orzeczonego zakazu zalicza oskarżonej okres zatrzymania dokumentu prawa jazdy od dnia 30 czerwca 2019 r. do 12 lipca 2019 r. i od dnia 3 września 2019 r. do dnia 20 maja 2020 r.
8. (…) orzeka od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonych Aldony S., Anity S. i Hieronima S. kwotę po 10.000 złotych, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w postaci śmierci osoby im najbliższej.
9. (…) zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżycieli posiłkowych Aldony S., Anity S. i Hieronima S. kwotę po 2.460 złotych na rzecz każdego z nich, tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego w sprawie w toku postępowania przygotowawczego i sądowego.
10. (…) zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.000 złotych, tytułem kosztów sądowych, w tym 280 złotych tytułem należnej opłaty, a na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych w pozostałej części.
*
Do sądu wpłynęły apelacje od orzeczonego wyroku. Zastrzeżenia zgłosił obrońca oskarżonej, oskarżyciele posiłkowi, a także sama oskarżona.
Apelacja oskarżonej Anny J. wpłynęła 7.09.2021 r. Oto treść tego pisma:
W związku z wydanym przez Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie wyrokiem z dnia 5 lipca 2021 roku, na mocy którego zostałam uznana winną wypadku drogowego, w którym śmierć poniósł Sebastian S., tj. o czyn z art. 177 §2 k.k., wnoszę apelację i zaskarżam ten wyrok w całości.
Uważam, że wyrok ten jest niesprawiedliwy i oparty na błędnych ustaleniach. Sąd oparł orzeczenie na opiniach biegłych, które są błędne, a do tego dowolnie przyjął niekorzystne dla mnie wersje wydarzeń. Pokrzywdzony nie sygnalizował zamiaru skrętu w lewo. Droga, na której doszło do wypadku, była wąska, nie miała namalowanych pasów oddzielających pasy ruchu, a pokrzywdzony nie poruszał się środkiem jezdni, a środkiem swojego pasa – nie mogłam przewidzieć, że skręci w lewo.
Opinie w sprawie, na których sąd oparł wyrok, są błędne i nie zgadzam się z nimi. Prędkości ustalone przez biegłych są całkowicie błędne.
Za bardzo niesprawiedliwe uważam stanowisko sądu w zakresie wyrażonej przeze mnie skruchy. W sposób szczery przeprosiłam rodzinę na rozprawie i co najmniej za mało obiektywne uważam stwierdzenie sądu, że opuściłam salę w „dość widowiskowy sposób tuż po rozpoczęciu rozprawy”. Nie wiem, co sąd ma na myśli, skorzystałam po prostu ze swojego prawa, aby nie uczestniczyć w rozprawie, nie odpowiadać na pytania i nie składać wyjaśnień. Przeprosiłam najpierw rodzinę, a następnie opuściłam salę rozpraw, ponieważ sprawa była dla mnie, i jest nadal, ogromnym przeżyciem i nie potrafiłabym powstrzymać emocji na rozprawie. Uważam stwierdzenie sądu za bardzo krzywdzące i traktuję to stanowisko sądu jako stronnicze. Wyrażona skrucha była szczera, a sąd nie uznał mojej obecności na rozprawie za obowiązkową, dlatego nie uważam, abym tylko z powodu opuszczenia rozprawy musiała ponosić negatywne tego skutki.
Proszę, aby Sąd uniewinnił mnie od zarzutu.
Anna J.
Dalszy ciąg wkrótce, a także w najbliższym wydaniu „CzO”
